در دنیای مدرن امروزی، فناوری اطلاعات و ارتباطات، زندگی تمام افراد را تحت الشعاع قرار داده است. اینترنت یکی از همین فناوری‌های نوین می‌باشد که بشر را ملزم به استفاده از آن کرده است. به طور کلی جهان بدون اینترنت غیر قابل تصور است. زیرا وظایف زندگی روزمره، آموزش‌های علمی، ارتباطات با دوستان و اقوام و سرگرمی‌های ما همگی به استفاده از آن بستگی دارد. در واقع، اینترنت کاربران را با انواع مختلف شبکه های تلفن همراه و سیستم‌های کامپیوتری به یکدیگر متصل می‌کند. در ادامه خواهیم گفت که شبکه تلفن همراه موبایل چیست و چه انواعی دارد.

تاریخچه ورد اینترنت به ایران و استفاده از آن به واسطه شبکه های تلفن همراه

تاریخچه ورد اینترنت به ایران و استفاده از آن به واسطه شبکه های تلفن همراه

قبل از هر چیزی بهتر است با روند ورود شبکه های تلفن همراه در ایران آشنا شوید. اینترنت در سطح عمومی، اولین بار در سال 1372 به منظور انجام فعالیت‌های علمی در اختیار دانشگاه‌ها و دانشجویان قرار گرفت (پیش از این اینترنت به صورت بیت نت قابل استفاده بود.) پس چندی این فناوری، به شکل Dial up وارد خانه‌های مردم ایران شد. برای استفاده از آن نیاز به یک خط تلفن ثابت و یک کارت اعتباری بود. ابتدا سیم تلفن ثابت را به کامپیوتر متصل کرده و سپس کد روی کارت را در بخش مورد نظر تایپ می‌کردند تا بتوانند از یاهو یا گوگل استفاده کنند. این نوع شبکه اینترنتی، سرعت پایینی داشت و در زمان اتصال، صداهای بلندی را ایجاد می‌کرد. بعدها نسل‌های دیگری از اینترنت وارد زندگی مردم شد و طولی نکشید که جای خود را در بین مردم باز کرد. 

در سال 1990 میلادی، شرکت‌های مخابراتی، تلفن‌های همراه را به اینترنت مجهز کردند. این کار باعث شد تا افراد برای انتقال اطلاعات به جای سیگنال‌های آنالوگ، از سیگنا‌های دیجیتال استفاده کنند و کارهای خود را با سرعت بیشتری انجام دهند. G اولین نسل اینترنت برای شبکه های تلفن همراه بود که به کاربران اجازه می‌داد، بدون استفاده از هیچ سیم ارتباطی، به اینترنت و مروگرهای وب دسترسی داشته باشند. با اینکه سرعت این نوع اینترنت نسبت Dial up بیشتر بود، پس از چندی نسل بعدی با سرعتی معقول‌تر در اختیار همگان قرار گرفت. هر دو نسل این اینترنت به مرور نیز وارد ایران شد. در حال حاضر انواع اینترنت به صورت 3G و 4G در شبکه های تلفن همراه برای انواع گوشی‌ سامسونگ و گوشی اپل قابل استفاده هستند. در ادامه با جزییات بیشتری، اصطلاح شبکه های تلفن همراه را شرح خواهیم داد. 

شبکه تلفن همراه چیست؟

شبکه های تلفن همراه یک نوع شبکه ارتباطی هستند که به واسطه یک سری فرآیندهای تخصصی، می‌توان از آن به صورت بی‌سیم استفاده کرد. بیایید پاسخ به سوال شبکه تلفن همراه چیست را به صورت علمی‌تر با هم بررسی کنیم. شبکه های تلفن همراه فعلی، در مناطقی به نام "سلول" توزیع شده است که هر کدام توسط حداقل یک فرستنده و گیرنده در یک مکان ثابت (معمولاً سه مکان سلولی یا ایستگاه، فرستنده، گیرنده و پایه) سرویس‌هایی را ارائه می‌دهند. این ایستگاه‌های پایه‌ای، یک پوشش شبکه‌ای را برای سلول فراهم کرده تا بتواند به واسطه آنها صدا، داده و انواع دیگری از محتوا را انتقال دهند. از طرفی این سلول‌ها معمولاً از مجموعه‌ای از فرکانس‌های متفاوت استفاده می‌کنند که منشا این فرکانس‌ها، سلول‌های همسایه می‌باشند. به کارگیری این تکنولوژی برای شبکه های تلفن همراه باعث شده تا از تداخل‌های احتمالی جلوگیری شود و در زمان استفاده از اینترنت، بتوانید امور شخصی و کاریتان را با کیفیت بهتری انجام دهید.

پس از متصل شدن سلول‌ها به یکدیگر، یک پوشش رادیویی در یک منطقه جغرافیایی به شکل گسترده ایجاد می‌شود. این امر فرستنده‌های قابل حمل متعددی (به عنوان مثال، تلفن‌های همراه، تبلت‌ها و لپ‌تاپ‌های مجهز به مودم‌های باند پهن همراه، پیجرها و غیره) را قادر می‌سازد تا با یکدیگر و با فرستنده‌های گیرنده و تلفن‌های ثابت در هر نقطه از شبکه، از طریق ایستگاه‌های پایه، ارتباط برقرار کنند. 

انواع شبکه همراه

انواع شبکه همراه

سرعت اینترنت موبایل شما می‌تواند به میزان قابل توجهی متفاوت باشد. برخی از کشورها شبکه‌های مخابراتی پیشرفته‌تری نسبت به سایرین دارند. از طرفی، مناطق دور افتاده لزوماً کیفیت اینترنتشان به خوبی شهرهای بزرگ نیست. تلفن‌های هوشمند، نوع اینترنت در دسترس را با یک حرف لاتین، در نزدیکی نوار سیگنال آنتن به شما نمایش می‌دهد که این نام نشان دهنده قدرت و سرعت اینترنت تحت پوشش آن منطقه و انواع شبکه همراه است. G و 2G تنها دو نمونه از انواع شبکه های تلفن همراه هستند که در بخش‌های قبلی شما را با روند ظهور آن در بین مردم آشنا کردیم. در ادامه انواع شبکه های تلفن همراه را به شما معرفی خواهیم کرد.

شبکه های تلفن همراه 2G

2G یکی از انواع شبکه همراه است که برای اولین بار در سال 1991 راه اندازی شد که در نهایت به سرویس‌های داده مانند SMS و MMS اجازه داد تا در اواخر دهه بر روی تلفن های همراه قابل استفاده باشند. حداکثر سرعت این نوع شبکه های تلفن همراه تنها 50 کیلوبیت در ثانیه است که به دلیل نامطلوب بودن میزان سرعت، در بخش‌های بزرگی از اروپا و آمریکای شمالی، شبکه‌های 2G اکنون خاموش شده‌ است. 

شبکه های تلفن همراه G

G مخفف General Packet Radio Service (یا GPRS) است که در سال 2000 به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت و نام مستعار غیر رسمی 2.5G را به خود اختصاص داد. این اولین شبکه اینترنت تلفن همراه "همیشه فعال" بود که داده‌ها را تا حداکثر سرعت 114 کیلوبیت در ثانیه انتقال می‌داد. این سرعت به این معنی است که اگرچه شبکه می‌تواند از خدمات پیام رسانی فوری مانند WhatsApp پشتیبانی کند، اما به سختی سایر برنامه‌ها و سایت‌های اینترنتی را بارگیری خواهد کرد.

شبکه های تلفن همراه EDGE

حرف E نشان دهنده نرخ داده‌های پیشرفته برای شبکه GSM Evolution (یا EDGE) است. این شبکه که یکی از اولین انواع شبکه همراه به شمار می‌رود، در سال 2003 با ارائه سرعت هایی تقریباً سه برابر سریعتر از سایر شبکه‌های قبلی، با استقبال خوبی روبرو شد. این شبکه حداکثر سرعت 217 کیلوبیت در ثانیه را پشتیبانی می‌کند. بنابراین حتی اگر به طور قابل توجهی سریعتر از سرعت شبکه G باشد، اما باز هم برخی از سایت‌ها از قبیل یوتوب و یاهو را به سختی بالا می‌آورد. این آخرین شبکه پر استفاده قبل از مطرح شدن 3G بود، بنابراین اغلب به عنوان 2.75G شناخته می‌شود.

شبکه های تلفن همراه 3G

شبکه های تلفن همراه 3G

فناوری 3G در واقع بسیار قدیمی‌تر از آن چیزی است که بسیاری از مردم تصور می‌کنند. اولین شبکه 3G در ایالات متحده در جولای 2002 فعال شد. شبکه 3G بر اساس استانداردهای خدمات جهانی مخابرات سیار (UMTS) است و اولین شبکه‌ای بود که سرعت بسیار بالایی داشت. حداکثر سرعت این شبکه تلفن همراه، 384 کیلو بیت بر ثانیه است که برای پخش موسیقی و حتی برخی ویدیوها به صورت آنلاین مناسب می‌باشد. این فناوری بر روی گوشی اپل نیز اجرایی شد و کاربران استقبال خوبی از آن به عمل آوردند.

شبکه های تلفن همراه H

نماد H به این معنی است که دسترسی به بسته های پرسرعت (HSPA) را دارید. استاندارد HSPA بر اساس فناوری مشابه 3G کار می‌کند که حداکثر سرعت 7.2 مگابیت بر ثانیه می‌باشد. این استاندارد می‌تواند به راحتی ویدیوهای YouTube، پخش از Spotify، مرور وب و سایر کاربردهای برنامه را مدیریت کند. با این حال، برای پشتیبانی از بارگیری فیلم یا فایل‌های تورنت بزرگ به اندازه کافی خوب نیست.

شبکه های تلفن همراه H+ 

این نوع شبکه های تلفن همراه به دسترسی بسته با سرعت بالا (HSPA+) اشاره دارد. پنج نسخه از این فناوری وجود دارد که هر کدام از آنها سرعت دانلود قابل توجهی بیشتری نسبت به نسخه‌های قبلی ارائه می‌دهند. نسخه 6 حداکثر سرعت 14.4 مگابیت بر ثانیه را به ارمغان آورد، نسخه 7 آن را به 21.1 مگابیت در ثانیه افزایش داد، نسخه 8 آن را به 42.2 مگابیت در ثانیه افزایش داد، نسخه 9 آن را به 84.4 مگابیت بر ثانیه رساند. همانطور که می‌بینید، فناوری در اینجا بسیار سریع تکامل یافته اما در زمان استفاده از آن، معمولا به ندرت این سرعت‌ها را مشاهده خواهید کرد. 

شبکه های تلفن همراه 4G

شبکه های تلفن همراه 4G، در سال 2009 توسط استکهلم و اسلو راه اندازی شدند که در سال‌ها بعد، به مرور در اختیار کشورهای دیگر قرار گرفت. به عنوان مثال، در بریتانیا، استفاده این نوع شبکه همراه، در سال 2014 همه گیر شد، در حالی که در ایالات متحده، بسیاری از بزرگترین شهرها پیش از این، به این نوع شبکه های تلفن همراه دسترسی داشتند. اکثر این شبکه‌ها از استاندارد تکامل بلندمدت (LTE) استفاده می‌کنند. شبکه‌های وایمکس از سیستم‌های قدیمی مانند 2G و 3G پشتیبانی نمی‌کنند، در حالی که با LTE سازگار است و امکان همزیستی و رومینگ آسان‌تر را فراهم می‌کند. از طرفی، LTE حداکثر سرعت بالاتری دارد و میزان کمتری از باتری موبایل را مصرف می‌کند. سرعت شبکه همراه 4G، در بهترین حالت می‌تواند به 1 گیگابایت در ثانیه نیز برسد.

شبکه های تلفن همراه 5G

شبکه های تلفن همراه 5G

5G عرضه جهانی خود را در سال 2019 آغاز کرد و انتظار می‌رود تا پایان سال 2025 به بیش از 1.7 میلیارد نفر خدمات رسانی کند. بزرگترین مزیت 5G نسبت به 4G افزایش پهنای باند است. با حداکثر سرعت بالقوه 10 گیگابیت در ثانیه، 100 برابر سریع‌تر از حد بالای 4G است. اگرچه در حال حاضر فقط 5G را در تلفن‌ها می‌بینیم، تصور می‌شود که فناوری 5G، انقلابی را در نحوه دسترسی ما به اینترنت در خانه‌هایمان آغاز کند.

کلام آخر

ما در این مقاله شما را با مفهوم شبکه های تلفن همراه آشنا کرده و به معرفی نسل‌های مختلف آن پرداختیم. در این بین دریافتیم، 3G و 4G نسبت به سایر شبکه‌ها، از سرعت و پهنای باند بالاتری برخوردار هستند. با این حال هنوز بسیاری از مناطق مرزی و روستایی ایران به نسل از شبکه های تلفن همراه دسترسی ندارند.

منبع