با در نظر گرفتن انتشار اندروید ۱۱ برای بسیاری از گوشیهای اندرویدی، در این مقاله تفاوت اندروید ۱۰ و ۱۱ را معرفی خواهیم کرد. اندروید مسیر پر فراز و نشیبی داشته، اما حالا دیگر تلاشهای گوگل به ثمر رسیده و اندروید با اختلاف پر کاربرترین سیستم عامل موبایل است. طبق گزارش statcounter، سیستم عامل حدود ۷۲ درصد از تلفنهای همراه هوشمند یکی از نسخه های اندروید است. بسیاری بر این عقیده هستند که اندروید ۱۱ شایستگی نسخه اصلی بودن را نداشته و باید چیزی شبیه به اندروید ۱۰.۱ نامیده میشد؛ اما گوگل تصمیم گرفت با در نظر گرفتن این نکته و کم بودن تفاوت اندروید ۱۰ و ۱۱، این نسخه را اندروید ۱۱ بنامد.
اینکه تغییرات اندروید ۱۱ نسبت به اندروید ۱۰ بزرگ نیستند را به هیچ عنوان نباید نکته منفی درنظر گرفت. ویژگیهای جدیدی به این نسخه اضافه شده و ویژگیهای قبلی هم بهبودهای زیادی داشتهاند. در مجموع دقیقترین تعریفی که میتوان از اندروید ۱۱ ارائه کرد، «تکمیلکننده اندروید ۱۰» است. بنابراین تفاوت اندروید ۱۰ و ۱۱ مثبت و در راستای ارتقاء تجربه استفاده از اکوسیستم اندروید هستند. پیش از رسیدن به بحث تفاوت اندروید ۱۰ و ۱۱ بهتر است از آشنایی مختصری با اندروید ۱۰ و ۱۱ شروع کنیم. برای آشنایی با تفاوت اندروید ۱۰ و ۱۱ و ويژگیهای جدید هر یک همراه همهچی آنلاین باشید.
اندروید ۱۰
اندروید ۱۰ میزبان یکی از ویژگیهایی شد که کاربران زیادی منتظرش بودند؛ این ویژگی جدید که حالت تاریک نامیده شد، رابط کاربری سراسر سیستم عامل و اپلیکیشنهایی که از این قابلیت پشتیبانی میکردند را تیره میکرد. این حالت میتواند دائماً روشن باشد یا به صورت زمانبندیشده فقط شبها فعال شود. ویژگی بسیار مفید بعدی، Digital Wellbeing است که به کنترل نحوه و مدیریت زمان استفاده از گوشی کمک بزرگی میکند. از تعداد دفعات آنلاک کردن گوشی گرفته تا دفعاتی که یک برنامه مشخص اجرا شده، مجموعه زمانی که در طول روز از هر برنامه استفاده شده و حتی کل اعلانهای دریافتی از هر کدام در این بخش ثبت میشوند. با آگاهی از چنین اطلاعات مفیدی به شکل واضحتری متوجه برنامههایی که وقتتان را تلف میکنند میشوید و حتی میتوانید برای هر کدام زمان حداکثری مشخصی تعریف کنید.
گوگل بدون شک قویترین هوش مصنوعی را در دنیای گوشیهای هوشمند دارد و از این برگ برنده، استفادههای جذابی هم در راستای ساده کردن فعالیتهای کاربرانش میکند. در اندروید ۱۰ امکانات جدیدی مبنی بر هوش مصنوعی قرار گرفته که شامل Smart Reply و زیرنویس زنده میشود. به کمک Smart Reply، پاسخهایی برای اعلانهای پیامرسانها، ایمیلها و دیگر مکالمات تولید میشود که میتوانید از بین آنها پاسخ مناسب را انتخاب و ارسال کنید. این پاسخها با توجه به متن دریافتی و یادگیری نحوه پاسخگویی شما تولید میشوند. زیرنویس زنده هم توانایی تولید زیرنویس برای هر صدایی که از گوشی خارج میشود را دارد؛ چیزی مشابه زیرنویس خودکار یوتیوب، با این تفاوت که برای هر منبعی قابل استفاده است.
در اندروید ۱۰، برای اولین بار شاهد سیستم ناوبری جدیدی هستیم که کاملاً مبتنی بر حرکت است. سیستم ناوبری جدید نسبت به دکمههای سهگانه معمول، فضای کمتری از نمایشگر اشغال میکند و تجربه بسیار دلچسبی به همراه دارد. در زمینه حفظ حریم خصوصی کاربران هم اقدامات خوبی انجام شده که مهمترین آنها کنترل بهتر دسترسی برنامهها است. حالا دیگر هیچ برنامهای نمیتواند بدون اجازه کاربر اجرا شود و فقط امکان ارسال نوتیفیکیشن با اولویت بالا وجود دارد. ایرادات امنیتی زیادی هم برطرف شده است. اندروید ۱۰ اولین سیستم عامل موبایل است که از گوشیهای با نمایشگر تاشو پشتیبانی میکند. در ادامه توضیحاتی درباره اندروید ۱۱ میدهیم و سپس سراغ تفاوت اندروید 10 و 11 خواهیم رفت.
اندروید ۱۱
طراحی رابط کاربری تغییر چندانی نداشته و نمیتوانیم آن را تفاوت اندروید ۱۰ و ۱۱ بدانیم. بزرگترین تغییر ظاهری، مربوط به برگه اعلانات است که حالا به دو دسته تقسیم میشود. دسته اول اعلانها در برگه جدیدی به نام Conversations قرار گرفتهاند و فقط شامل مکالمات میشوند. مکالمات در واقع شامل همه اعلانهای پیامرسانها و شبکههای اجتماعی است که اولویت بالاتری دارند. باقی اعلانها مثل آنهایی که مربوط به بازیها و اپلیکیشنهای دیگر هستند در برگه دوم و پایینتر قرار میگیرند. با این دستهبندی جدید اعلانهای مهمتر جلوی چشمتان قرار میگیرند و از دستشان نمیدهید. علاوه بر این، قابلیت Bubbles هم در دسترس قرار گرفته است که با فعال کردنش میتوانید پیامرسانها را بهصورت حباب روی نمایشگر ببینید و حتی از این طریق بدون اجرای برنامهها میتوانید با آنها تعامل داشته باشید.
اگر تا به حال قصد فیلمبرداری از محتوای نمایشگر را در گوشیهای اندرویدی داشتید، میدانید که برای این کار نیاز به نصب برنامه مخصوص به این کار دارید. اما در اندروید ۱۱ برنامه بومی مناسبی برای فیلمبرداری از نمایشگر اضافه شده است. در تمام نسخههای اندروید همیشه وقتی دکمه پاور را لحظهای نگه میداشتید، پنجره کوچکی برای خاموشکردن، راهاندازی مجدد و فعالکردن حالت هواپیما نمایش داده میشد. حالا علاوه بر این امکانات معمول، میتوانید از این بخش خانه هوشمند و هر دستگاهی که از اینترنت اشیا (IoT) استفاده میکند را کنترل کنید. میتوانید دمای محیط یا نور خانه را تنظیم کنید و حتی این موارد را به حالت مخصوص خواب تلفن همراهتان متصل کنید تا در صورت فعالشدن این حالت، تنظیمات مورد نظرتان روی نور و دما و ... خانه هم اجرا شود. یک مورد مهم در تفاوت اندروید ۱۰ و ۱۱ در همین زمینه و داشتن کنترل بهتر روی رسانهها و لوازم خانگی هوشمند است.
بهبودهای زیادی در زمینه امنیت، دسترسیپذیری و پیشبینی انجام گرفته که همگی تجربه بهتری برایتان به همراه خواهند داشت و در مقایسه اندروید ۱۰ و ۱۱ ویژگی ارزشمندی محسوب میشوند. به لطف هوش مصنوعی فوقالعاده گوگل، رفتارهای شما در استفاده از گوشی شناسایی میشود و به عنوان مثال، برنامهای که در زمان خاصی استفاده میکنید را در دسترستان قرار میدهد و جوابهای بهتری در Smart Reply که در اندروید ۱۰ معرفی شد ارائه میدهد. در مورد امنیت و حفظ حریمخصوصی کاربران، کنترل بیشتری روی دسترسی برنامهها دارید و میتوانید اجازه تنها یک بار دسترسی به منبع خاصی را صادر کنید. همانطور که ابتدای این بخش گفتیم، تفاوت اندروید ۱۰ و ۱۱ تفاوتی بنیادینی نیست؛ دسته اول این تغییرات، تکمیل یافته اندروید ۱۰ هستند و دسته دوم، ویژگی جدیدی که تجربه بهتری در استفاده از گوشیهای اندرویدی برایتان رقم خواهند زد.
مقایسه اندروید ۱۰ و ۱۱
حال که با هر دو نسخه آشنا شدید، وقت آشنایی با تفاوت اندروید ۱۰ و ۱۱ رسیده است. در اندروید ۱۰، تمرکز اصلی روی دسترسیپذیری و بهبودهایی امنیتی بود، اما ویژگیهایی مانند زیرنویس زنده، پاسخ هوشمند، تم تیره و سایر تغییرات هم در همین نسخه آغاز شدند. زیرنویس زنده به طور خودکار برای محتوای در حال پخش زیرنویس تولید میکند، در حالیکه پاسخ هوشمند پیشنهاداتی برای پاسخگویی به برنامههای ایمیل و پیامرسانها ارائه میکند. ناوبری حرکت نیز بهبود یافته است و مبتنی بر حرکت و کشیدن انگشت روی نمایشگر شده است.
از سوی دیگر اندروید ۱۱ با تغییرات اعلانمحور به منظور سادهسازی تجربه گوشیهای هوشمند عرضه شد. تفاوت اندروید ۱۰ و ۱۱ در مورد اعلانها پر رنگ است و در نسخه ۱۱ منظمتر و سادهتر شدهاند که تأثیر مثبتی بر نحوه عملکرد و تعامل با آنها داشته است. اکنون در برگه اعلانات پیامهای مربوط به هر برنامه در یک بخش واحد در کنار هم قرار میگیرند. مکالمات خاصی را میتوان با اولویت بالا تعریف کرد تا حتی در صورت فعالکردن حالت Do Not Disturb هم نمایش داده شوند. قابلیت جدید Bubbles هم اجازه میدهند پیامهای متنی از طریق پنجرههای کوچک شناور ظاهر شوند که به هر برنامه پیامرسان اجازه میدهد به صورت شناور، روی سایر برنامهها نمایش داده شوند. این قابلیت قرار بوده که در اندروید ۱۰ قرار بگیرد اما این اتفاق رخ نداد و تبدیل به یکی از تفاوتهای اندروید ۱۰ و ۱۱ شد. دسترسی صوتی به کاربران امکان میدهد تلفن خود را تنها با صدای خود کنترل کنند، همچنین گزینه مجوز یک بار مصرف برای دسترسی به موقعیت جغرافیایی یا ... وجود دارد.
در مقایسه اندروید 10 و 11 متوجه شدیم که به طور کلی اندروید ۱۱، ضمن حفظ مزایای اندروید ۱۰، ویژگی جدید خوبی هم به آن اضافه کرده است. اندروید ۱۱ را میتوانیم ادامهدهنده و تکمیلکننده راه اندروید ۱۰ بدانیم که بدون ایجاد تغییرات دگرگونکننده، روی زیربنای اندروید ۱۰ ساخته شده است؛ درست مثل یک بنای بازسازی شده، فقط شاهد بهینهسازیهای متعدد هستیم. به همین دلیل هم در ابتدای مقاله اشاره کردیم که ضمن کم بودن تفاوت اندروید ۱۰ و ۱۱ شاید اندروید ۱۰.۱ نام مناسبتری برای این نسخه باشد. به طور کلی در این مقایسه، شباهتها بیش از تفاوت اندروید ۱۰ و ۱۱ به چشم میآیند که نشان از بلوغ گوگل در طراحی این سیستم عامل محبوب دارد. از زمانی که گوگل در هر بروز رسانی از نسخههای اندروید همه چیز را تغییر میداد سالها گذشته و اندروید به حدی از تکامل رسیده که تغییرات و بهبودهای جزئی، سیستم عاملی عالی را باز هم کمی بهتر میکند.
دیدگاه خود را بنویسید